Aantekeningen uit het ondergrondse

SKaGeN speelt Aantekeningen uit het ondergrondse
Monoloog door Clara van den Broek, met muziek van Harald Austbø

Lief publiek,
Ik wil u graag iets tonen, iets van mezelf. Niet uit narcisme. Niet uit exhibitionisme. Ik wil graag weten of u ook voelt wat ik voel. Of u ook lijdt aan schaamte, lafheid, grootheidswaan, eenzaamheid, hunkering naar liefde. Misschien in miniatuurvorm, vanbinnen, zonder dat iemand het ziet? Ik zal het u niet vragen. U zal niet hoeven antwoorden. Maar wij zullen het voelen. Of we samen zijn. Of u voelt wat ik voel. Of we elkaar begrijpen. Of mensen elkaar begrijpen. Op de tast loop ik in een witte ruimte langs een blinde muur. Ergens is een deur, quasi onzichtbaar. Ik weet het: ik heb ze al gezien. Ik zoek ze opnieuw. Ik moet ze vinden. Als ik ze open, zal ik bij u zijn. Ik zal niet meer alleen zijn. Ik zal u in de ogen kijken. U zal mij in de ogen kijken. En wij zullen samen zijn. Daar verlang ik naar, meer dan naar wat ook.
Met vriendelijke groet,
Clara

In Aantekeningen uit het Ondergrondse doet het hoofdpersonage niets anders dan denken. Zozeer zelfs dat hij niet meer tot handelen in staat is. Hij redeneert alles kapot. Maar op zompige bodem van zijn redeneringen komt hij altijd weer hetzelfde tegen: het verlangen om door een liefdevol iemand te worden gered.
Clara van den Broek bewerkt Dostojevski’s gelijknamige novelle tot een pakkende, hedendaagse voorstelling

Tekst: op basis van M.F.Dostojevski, Aantekeningen uit het Ondergrondse
Tekstbewerking, concept en spel: Clara van den Broek
Muziek en spel: Harald Austbø
Scènebeeld en kostuums: Luc Vleugels
Techniek: Jeroen Wuyts
Danscoaching: Jetty Roels
Productie: SKaGeN, in coproductie met TAKT Dommelhof, C-mine Cultuurcentrum Genk, STUK, CCBe. Met de steun van de Vlaamse Regering. I.s.m. De Tijd.

vrijdag 1 april 2011 | 20u15 | PREMIERE
Cultuurcentrum Genk C-mine
+32 (0)89/65 44 80 | www.cultuurcentrumgenk.be

Er zijn mensen die zeggen dat vrouwen geen mannen kunnen spelen. Clara van den Broek bewijst met aantekening uit het ondergrondse knalhard het tegendeel. Wat een monoloog! Subliem is het minste wat je ervan kan zeggen.
De scenografie door Luc Vleugels was sober maar uiterst mooi. De belichting met extreme precisie afgesteld.
De cello die bij het stuk gespeeld werd, niet te versmaden.
Het stuk zit boordevol zware emotie. Op sommige momenten weet men niet of men nu moet lachen of verdrietig zijn.
Het was de eerste keer dat ik naar een monoloog ging kijken en ik werd aangenaam verrast.
Het taalgebruik in het stuk was prachtig. Op een gegeven moment zegt het personage iets van: "het malse gras glansde en golfde als pas gewassen haren". Hoe mooi kan je het verwoorden!

Wat het zaaltje in C-mine betreft, zeer mooi maar ik voelde me net een reuzin die in een dwergenstoel gekneld zat. Spijtig..

Los van mijn grote gestalte maakte deze voorstelling van een anders gewone vrijdagavond een perfecte vrijdagavond.
Hoedje af lieve mensen en bedankt voor het aangename gezelschap na het toneelstuk!