donderdag 28 april 2011
Razy Gogonea - Britain's Got Talent 2011 Audition - itv.com/talent
Geen woorden voor. Fenomenaal is nog een understatement.
Een van de juryleden zegt: "There are things I've never seen humans do.. ", echt... niet te geloven. Wat een lichaamscontrole!!!
Werp een blik op dit filmpje en geniet.
Als het niet meer te zien is via mijn blog ga dan naar Youtube en tik "Razy Gogonea - Britain's Got Talent 2011 Audition" in.
maandag 25 april 2011
zondag 24 april 2011
FINCA levensatelier: kunst voor de kleine mensen onder ons.
Op Paasmaandag bezochten wij de de kunstmarkt op de bloesemfeesten te Hern.
Aan het kasteel van Hardelingen stonden allerlei kunstzinnige standjes, maar wij gingen er speciaal heen om het standje van Finca te zien.
Finca is een vzw opgericht door Heidi Lavens. Een creatief atelier voor kinderen vanaf 3 jaar. Kinderen maken de mooiste dingen. Ze denken niet alles kapot, zoals wij volwassenen. Alle schoonheid komt er spontaan uit en het resultaat is vaak prachtig!
Er stonden versierde kabouters, een peperkoeken huisje, schilderijtjes en andere pareltjes, allemaal gemaakt door kinderen.
Wat Heidi Lavens doet is niet het gewone aanleren van tekenen op de klassieke, standaard (en beetje saaie) manier. Zij laat de kinderen dingen creëren op allerlei geweldige, boeiende & alternatieve manieren, zoals ze onder andere met autootjes door de verf laten rijden, er knikkers door laten rollen en nog zoveel meer!
Onze kinderen hebben er in ieder geval van genoten. Het rare is dat mensen altijd opkijken als je op straat wandelt met volgeverfde -en bestempelde kinderen. Sommigen kunnen het toch niet laten er een opmerking over te maken. Grappig.
Waarom moeten kinderen altijd zo blinken? Laat ze zich toch vuilmaken. Zowel kinderen als kleren kan je wassen. Krijg je de vlekken niet uit de kleren? So what, binnen een maand of twee passen ze er toch niet meer in en moeten de kleren naar spullenhulp. Laat ze doen, onze kinderen. Laat ze zich alstublieft vuil maken en zichzelf zijn. Alleen zo kunnen ze vrij zijn.
Weg met de saaie kunstacademielessen voor kinderen. Leve de creatieve geest.
Onze jeugd heeft nood aan meer 'Finca's'.
Allen die vrijheid van expressie, creativiteit en schoonheid hoog in het vaandel dragen, daarheen. Doen. Echt.
Info:
Basic Information
Founded
2011
Location
riksingenstraat 42
Description
You plan what you can in order to create a zone where the really beautifull spontaneous things can happen....that 's all you can do (Jeff Wall)
General information
Ateliers voor kinderen vanaf 3 jaar...schilderkunst voor volwassen...
wordt verwacht: kookatelier,creatieve therapie,yoga,zumba,salsa,performance-kunst,modeltekenen,familieopstellingen,gast-kunstenaars en projecten,ecologisch bouwen,....
Mission
......bezieling..liefde..verf..leren omgaan met vrijheid..kunst..passie...aarding..gastronomie..spiritualiteit..en dus iedereen op hun eigen missie laten mooi zijn...
http://finca-levensatelier.weebly.com/
Aan het kasteel van Hardelingen stonden allerlei kunstzinnige standjes, maar wij gingen er speciaal heen om het standje van Finca te zien.
Finca is een vzw opgericht door Heidi Lavens. Een creatief atelier voor kinderen vanaf 3 jaar. Kinderen maken de mooiste dingen. Ze denken niet alles kapot, zoals wij volwassenen. Alle schoonheid komt er spontaan uit en het resultaat is vaak prachtig!
Er stonden versierde kabouters, een peperkoeken huisje, schilderijtjes en andere pareltjes, allemaal gemaakt door kinderen.
Wat Heidi Lavens doet is niet het gewone aanleren van tekenen op de klassieke, standaard (en beetje saaie) manier. Zij laat de kinderen dingen creëren op allerlei geweldige, boeiende & alternatieve manieren, zoals ze onder andere met autootjes door de verf laten rijden, er knikkers door laten rollen en nog zoveel meer!
Onze kinderen hebben er in ieder geval van genoten. Het rare is dat mensen altijd opkijken als je op straat wandelt met volgeverfde -en bestempelde kinderen. Sommigen kunnen het toch niet laten er een opmerking over te maken. Grappig.
Waarom moeten kinderen altijd zo blinken? Laat ze zich toch vuilmaken. Zowel kinderen als kleren kan je wassen. Krijg je de vlekken niet uit de kleren? So what, binnen een maand of twee passen ze er toch niet meer in en moeten de kleren naar spullenhulp. Laat ze doen, onze kinderen. Laat ze zich alstublieft vuil maken en zichzelf zijn. Alleen zo kunnen ze vrij zijn.
Weg met de saaie kunstacademielessen voor kinderen. Leve de creatieve geest.
Onze jeugd heeft nood aan meer 'Finca's'.
Allen die vrijheid van expressie, creativiteit en schoonheid hoog in het vaandel dragen, daarheen. Doen. Echt.
Info:
Basic Information
Founded
2011
Location
riksingenstraat 42
Description
You plan what you can in order to create a zone where the really beautifull spontaneous things can happen....that 's all you can do (Jeff Wall)
General information
Ateliers voor kinderen vanaf 3 jaar...schilderkunst voor volwassen...
wordt verwacht: kookatelier,creatieve therapie,yoga,zumba,salsa,performance-kunst,modeltekenen,familieopstellingen,gast-kunstenaars en projecten,ecologisch bouwen,....
Mission
......bezieling..liefde..verf..leren omgaan met vrijheid..kunst..passie...aarding..gastronomie..spiritualiteit..en dus iedereen op hun eigen missie laten mooi zijn...
http://finca-levensatelier.weebly.com/
donderdag 21 april 2011
Woordkunstenaar Jee Kast
Wie wat meer wil weten over Jee Kast, moet hier even een blik op werpen:
Spelen met taal, meer moet dat niet zijn.
Hier met die woorden!
http://www.maxha.be/
en uiteraard zijn eigen website:
www.jeekast.be
Nee
is een uitvinding voor kinderen,
de eerste macht die ze proeven,
een perkje in een omgeving ,
een eerste hekje.
Nee
kan ook ooit door een vrouw ontdekt zijn
die niet ouder wil worden,
of door een jongedame terloops gezegd,
terwijl haar neus nieuwsgierig kriebelt naar een ja.
Nee
kan bezorgdheid zijn of wetenschap,
een kunde of een gave, een niet aannemen
van hetgeen voorgekauwd is,
zoals archeologen doen, of nee, ooit deden,
of
nee
is paal en perk stellen,
voet bij stuk houden.
Nee
kan ongeloof zijn,
kan soms misschien zijn en soms ja.
Soms krijg je veel meer gedaan met een nee,
dan met een ja, ik wil,
Maar daar gaan we niet vanuit.
Nee is nee.
Jee Kast 2011
en uiteraard zijn eigen website:
www.jeekast.be
Nee
is een uitvinding voor kinderen,
de eerste macht die ze proeven,
een perkje in een omgeving ,
een eerste hekje.
Nee
kan ook ooit door een vrouw ontdekt zijn
die niet ouder wil worden,
of door een jongedame terloops gezegd,
terwijl haar neus nieuwsgierig kriebelt naar een ja.
Nee
kan bezorgdheid zijn of wetenschap,
een kunde of een gave, een niet aannemen
van hetgeen voorgekauwd is,
zoals archeologen doen, of nee, ooit deden,
of
nee
is paal en perk stellen,
voet bij stuk houden.
Nee
kan ongeloof zijn,
kan soms misschien zijn en soms ja.
Soms krijg je veel meer gedaan met een nee,
dan met een ja, ik wil,
Maar daar gaan we niet vanuit.
Nee is nee.
Jee Kast 2011
Spelen met taal, meer moet dat niet zijn.
Hier met die woorden!
zondag 17 april 2011
PReTT
PReTT is een nieuw initiatief om creatieve geesten samen te brengen. Verschillende PReTT-sessies tot nu toe resulteerden in een reeks tekeningen, collages, kijkdozen, monsters en veel meer. Tijdens deze concertnamiddag was deze (groeiende) bonte collectie werk voor het eerst te bewonderen, en dit alles gecombineerd met vier optredens van aanstormend talent, gevolgd door een jamsessie.
Op het muzikale programma:
Jacky K (BE)
Astronaute (BE)
Yellowkep (NL)
Yannick Wijnants (BE)
(meer info volgt!)
en aan de muren:
Evelien Vanhamel
Liesbeth Vander Waeren
Yannick Wijnants
Joeri Wijnants
Tim Geelen
Priscilla Bistoen
Annemie Boonen
Edith Doove
Charley Case
Remco Roes
Sara Bomans
Inschrijven voor de PReTT-bijeenkomsen zijn gratis maar verplicht wegens zeer beperkte plaatsen. Mail hiervoor naar bomanssara@hotmail.com
De werken zijn (vrijblijvend) te koop aan democratische prijzen. De opbrengst wordt gebruikt voor de uitgave van een publicatie die na een jaar alle PReTT- wapenfeiten zal bundelen.
Wat een aangenaam initiatief van Sara om de creatievelingen onder een dak samen te brengen, hun innerlijke vuur los te laten en vervolgens een tentoonstelling onder muzikale begeleiding te geven. Iedereen brengt zelf een hapje en een drankje mee en het groeit vanzelf uit tot een ware gezellige muzische bijeenkomst.
Jackie K
Myrthe
Yannick Wijnants
(Toeval wil, dat we deze jonge getalenteerde accordeonist gisteren ook al bij Gerda Steegmans hebben zien spelen. Frauke-Mihne's hart was onmiddellijk verkocht, en dat wil al wat zeggen..)
Ikzelf heb niet veel van de muziek kunnen beluisteren. Wij hadden namelijk onze twee spoken weer bij en die vinden muziek 'enzo' wel leuk, maar dan op hun kortstondige (lees: micro-)interessespanne.
En .. ze moesten weer eens stil zijn, net zoals gisteren. No can do natuurlijk. Het was allemaal veeeeeeeeeeeeeel te spannend.
Dus.. i.p.v. te genieten van de muziek liep ik de hele tijd ssshhshend achter onze nazaten en probeerde ze stil te houden met veel te veel lekkernijen dan goed voor hun is.
Menig persoon had veel begrip voor het wezen van een kind, vooral dat van Floran, maar toch voel ik vaak dat het niet gepast is en niet door iedereen geapprecieerd wordt. Er kan echter niet veel aan gedaan worden. En ons en de kinderen opsluiten is ook geen optie. Waar zijn we dan mee bezig?
WAT ik echter gehoord heb van de muziek was heel erg mooi.
Op een bepaald moment zong er een tenger meisje, ik weet niet wie ze van bovengenoemden ze juist is, maar .. man, haar stem, wat een oerkracht. Zo mooi, zuiver en sereen.. het ging door merg en been. Eenvoudigweg Su-bliem.
Er was veel conceptuele kunst en ik had graag ieder's verhaal bij elk werk gehoord. Dat kan natuurlijk niet, maar men vrage zich wat er zich in het hoofd van de presterende creatieve geest afspeelt bij het creëren van zijn PReTT-werk.
Nogmaals, een geweldig initiatief. Dit is wat jonge (en minder jonge) creatieve geesten nodig hebben om elkaar te ontmoeten en te prikkelen.
zaterdag 16 april 2011
5de Keramieksymposium Gmunden 2010
Op zaterdag 16 april 2011 heeft ons dreamteam (Flo, Frau, ik mams en David paps) zich begeven naar Wellen. In Gerda's prachtige stulpje (!) in Smissenbroek vond een speciale keramiektentoonstelling plaats. Topkeramisten uit diverse landen lieten hun werken zien.
Wat is dat mooi, keramiek.
In de tijd dat de dieren nog spraken en ik zwanger was van Floran, volgde ik keramiek bij Gerda. Het was echter te zwaar, zo zwanger zijnde, dus ik ben noodgedwongen gestopt en nooit meer herbegonnen.
Mijn weinige werkjes van toen worden angstvallig door mij bewaakt.
Het was echter niet simpel, naar meertalige speechen trachten te luisteren met 2 kleine spruiten. Die verveelden zich daar stierlijk en konden maar niet stil zijn (ondanks mijn pogingen hun stil te krijgen met massa's koekjes). Niet iedereen vond dat even leuk, dus ik besloot maar me even met de kleinste terug te trekken.
En een keramiektentoonstelling is geen gewone tentoonstelling natuurlijk. David en ik moesten hen met arendsogen gadeslaan en opletten dat ze niets aanraakten of, erger nog, stukmaakten.
We zijn dus spijtig genoeg niet lang gebleven. Maar dat wat we gezien hebben was heel erg mooi.
De kunst van het kleien. Als ik ooit nog eens wat tijd vind (misschien als ik met pensioen ben) ga ik terug keramiek volgen, want..
KERAMIEK RULES.
Deze tentoonstelling is van 17/04 tot en met 08/05/2011 te bezichtigen in Smissebroek (11), ruimte voor Kunst.
Data: 17, 19, 20, 21, 22, 23, 24 en 30 april; 1, 7 en 8 mei telkens van 14 tot 18 uur en op afspraak.
Daarna reist de tentoonstelling verder door Europa.
Blast from the future: Hiroaki Umeda!
Gedurende het eerste deel van de voorstelling wist ik eigenlijk niet van welk hout pijlen maken. Wat... was... dat? Mijn ogen prikten alsof ik uren had geweend en ik begreep niets van de lange, lege pauzes die zich voordeden. Ik begreep wel, dat deze persoon een perfecte lichaamsbeheersing had. Ondanks het feit dat hij zich amper bewoog, kon je het wel uit zijn sporadische bewegingen opmaken.
Voor degenen die TRON gezien hebben: als je je even in TRON-land wil begeven, echt, ga dit zien! Je onderscheid werkelijkheid amper van de computerwereld. Je zit er midden in. Compleet 'gedigitaliseerd'!
Gedurende het tweede deel van de voorstelling echter liet Hiroaki Umeda al zijn kunnen zien. De combinatie van zijn perfecte lichtshow met zijn lichtsnelle, perfect gecontroleerde lichaamsbewegingen deed mijn mond gewoon openvallen van verbazing.
Waar ik in het eerste deel twijfelde tussen helemaal slecht of helemaal goed, besloot ik op het einde toch te gaan voor een staande ovatie! Ik kan alleen maar zeggen: wow!
maandag 11 april 2011
Het wonder van de fantasie (schrijfworkshop Wisper door Sandrine Lambert)
In onze laatste les kinderboeken leren schrijven werd er een tipje van de sluier gelicht wat betreft het scenarioschrijven.
Allereerst overliepen we ons 'huiswerk'. Een verhaaltje dat we mochten schrijven over de persoon die naast ons zat in de les. We kregen beperkte gegevens over hun jeugd ter onzer beschikking.
Vervolgens begon het echte werk en mochten we samen brainstormen om tot een scenario te komen. Dit werd achteraf herhaald in groepjes van 2 of 3.
Het is indrukwekkend wat een verhaal elk groepje tevoorschijn toverde. Het wonder van de fantasie is warempel fenomenaal.
Van kleine indiaantjes met brilletjes die verloren lopen in het bos tot olifanten op een andere planeet. Niet te geloven. En mooi..
Het zich inleven in een kind is echt niet zo gemakkelijk als het lijkt. Je moet met veel dingen rekening houden en bovenal heel zintuiglijk tewerk gaan.
Het was fijn. Dit is voor herhaling vatbaar... op 14/05/2011. De schrijfdag!
Allereerst overliepen we ons 'huiswerk'. Een verhaaltje dat we mochten schrijven over de persoon die naast ons zat in de les. We kregen beperkte gegevens over hun jeugd ter onzer beschikking.
Vervolgens begon het echte werk en mochten we samen brainstormen om tot een scenario te komen. Dit werd achteraf herhaald in groepjes van 2 of 3.
Het is indrukwekkend wat een verhaal elk groepje tevoorschijn toverde. Het wonder van de fantasie is warempel fenomenaal.
Van kleine indiaantjes met brilletjes die verloren lopen in het bos tot olifanten op een andere planeet. Niet te geloven. En mooi..
Het zich inleven in een kind is echt niet zo gemakkelijk als het lijkt. Je moet met veel dingen rekening houden en bovenal heel zintuiglijk tewerk gaan.
Het was fijn. Dit is voor herhaling vatbaar... op 14/05/2011. De schrijfdag!
vrijdag 8 april 2011
dinsdag 5 april 2011
Tussentijdse balans muzische vorming
Tja.. wat kan ik zeggen.
Ondanks het feit dat ik al sinds jaar en dag met fotografie bezig ben en mijn David zoveel meer dan ik doet is de muzische mens in mij dit jaar toch erg gegroeid.
Voor ik aan deze opleiding begon was ik vooral gericht op de dingen die ik zelf kende en mooi vond. Voornamelijk fotografie dus.
Intussen heb ik mijn horizon uitgebreid en werk ik er hard aan om hem nog verder uit te strekken.
Ik kan alleen maar zeggen: bedankt, opleiding, voor deze ogenopener.
Ondanks het feit dat ik al sinds jaar en dag met fotografie bezig ben en mijn David zoveel meer dan ik doet is de muzische mens in mij dit jaar toch erg gegroeid.
Voor ik aan deze opleiding begon was ik vooral gericht op de dingen die ik zelf kende en mooi vond. Voornamelijk fotografie dus.
Intussen heb ik mijn horizon uitgebreid en werk ik er hard aan om hem nog verder uit te strekken.
Ik kan alleen maar zeggen: bedankt, opleiding, voor deze ogenopener.
zondag 3 april 2011
07/04/2011 - 13u45 - DE TOVENAAR VAN OZ - BLINDEVINK - CC De Bogaard (Capucienessenstraat 8 - 3800 Sint-Truiden)
Heel interessant hoe iemand uitsluitend gewapend met een wc, wc-borstel, wc-vuilbakje en ontstopper een heel toneelstuk van kinderen aaneen kan breien. Maar hij deed het. En de kinderen vonden het geweldig. Hun ongebreidelde fantasie zorgde voor de rest.
zaterdag 2 april 2011
Wisper: vertelbrunch 10/04/2011
Op deze vertelbrunch kan iedereen langskomen om te luisteren of te vertellen.
De vertellers, deelnemers en docenten uit de vertelcursussen, verzamelen materiaal om op deze zondagochtend te brengen. De vertellers verzamelen om 9U30 om de verschillende vertellocaties te verdelen en eventueel hun verhaal nog eens door te nemen.
Het publiek is welkom om 10U45 voor de toast met een fris glaasje fruitsap of bubbels. Tussen 11U en 12U mag je op het puntje van je stoel gaan zitten om in verbeelding meegenomen te worden door verschillende verhalen. Vanaf 12U kan iedereen genieten van een eenvoudige maar heerlijke brunchmaaltijd en nakeuvelen over de vertellingen.
Als je komt luisteren, vragen we je wel om op voorhand in te schrijven. De potentiële vertellers mailen naar (Wim@WiSPER.be).
Voor iedereen die zin heeft om te komen luisteren of vertellen.
Dag Datum Van Tot Plaats
Zo 10/04/2011 09:30 13:00 De Bron (Dansatelier)
Praktische info :
gratis voor vertellers (inclusief brunch), € 8,00 voor luisteraars (inclusief brunch en verhalen)
Adres
De Bron
Koetsweg 122
3010 Kessel-Lo
Prijzen
Begeleiding
Wim Oris is acteur, theaterdocent en stafmedewerker theater bij WiSPER. Hij studeerde aan de Studio Herman Teirlinck.
Wat heerlijk wat heerlijk wat heerlijk. De vertellers brachten ons de mooiste verhalen. Feeëriek, fantasierijk, realistisch en humorvol. We zaten op het puntje van onze stoel. Het is de eerste keer dat ik vertellingen ging bijwonen en het zal niet de laatste keer zijn! Bedankt, Wisper. Bedankt, magische vertellers.
Een van de mooie verhalen waar ik iets van terug vond bij het googelen was dat van de Chachatutu en de Phenix. Spijtig genoeg heb ik het niet in het Nederlands teruggevonden maar bon, de meesten onder ons kunnen wel Engels, dus vwala, spijst uw literaire geesten:
The Chachatatutu* and The Phoenix
A Tibetan Story
Chachatatutu is the smallest and the ugliest of all birds while the fairest and the noblest is the phoenix.
A Chachatatutu once laid three eggs in her nest on the grass. But there lived a pika** in a hole next to chachatatutu’s nest. Everyday while chachatatutu was out, the pika ventured into her nest to eat eggs. When two eggs were gone, poor chchatatutu became very upset and went to meet the phoenix to lay an accusation against pika.
“O Phoenix, King of the birds”, said the chachatatutu very sadly, “See how unfortunate I am! A wicked pika has eaten two of the only three eggs I laid. I have lost two of my lovely babies already. So here I am, asking for a ruling…”
But the phoenix could not be bothered with a tiny chachatatutu no larger than a thumb. He said sternly, “Can’t you see how busy I am? Why are you bothering me with such a small issue? The responsibility of looking after the babies belongs to no one but the mother bird. You, yourself would guard your family!”
Watching the phoenix didn’t care for her trouble, chachatatutu became even more anxious and said, “I have come to you because you are the king of all birds! Please don’t consider my problem a mere trifle only because I am small, as you should know that even a trifle, if not taken proper care of, could cause a huge misfortune. If this should happen, do not blame me.”
But the phoenix didn’t hear her any more and started humming.
The chachatatutu thought that the phoenix had not heard her and said again, “Why are you humming? You mark my words. When a disturbance as small as this will cause a disaster, it will be no good blaming me”
Still the phoenix kept humming impatiently without paying any attention to the chachatatutu. Failed, the chachatatutu flew away.
Full of sadness and hatred, the chachatatutu went back to her nest and made a blade of grass into an arrow. Then with her eyes wide open for the greedy pika, she waited on the branch of a nearby tree.
Just as she expected, after a while came the pika for the last egg. Giving the pika no time to react, the chachatatutu furiously stabbed his eyes with the arrow. The pain was excruciating, and all that the pika could do was to squeak and dash round and round.
A lion was taking his nap on the shore at that very moment. Having not a clue about where he was heading, the pika spun and went into the lion’s nostril. The lion woke up with a start and jumped into the sea, never knowing what had got into his nose.
A dragon was swimming leisurely in the water. When he suddenly saw a lion jumping towards him, he took a flight up to the sky, scared if the lion grabbed and ate him. And while flying over the phoenix’s nest, he stumbled upon it and the phoenix’s egg was broken.
The phoenix was furious. He spat at the dragon, “Hey! You are a dragon and I am a phoenix! You live in the water while I live on land. We never poke our noses into each others businesses. You surely know that we phoenixes only lay a single egg a year and have only one baby. Then why would you jump out of your watery dwelling and destroy my nest and egg?”
“I am not the one you should blame, O phoenix!” said the dragon. “I was only swimming in the water when a lion jumped down into it intending to eat me. That is why I took off and, by accident, broke your nest and destroyed your egg. Its entirely the lion’s fault. You should blame him, not me!”
So the phoenix went off to see the lion.
“O wise phoenix”, said the lion, “you must not blame me. I was only sleeping by the shore when a pika dashed right into my nostril. It caused me such pain that I jumped into the water. You see, it is his fault. If you want to blame, go and blame the pika.”
So the phoenix went off to see the pika.
“O noble phoenix”, said the pika respectfully, “it is not my fault either. I was only wandering about the grass when the chachatatutu stabbed my eyes with an arrow. It cause such pain that I, confused, went into the lion’s nostril mistaking it to be a hole. The fault is entirely the chachatatutu’s! Go and ask for yourself if its not true.”
The phoenix had nothing to do but to go and ask chachatatutu.
Chachatatutu solemnly said, “O phoenix, I made you aware. But you did not care because I am small, short feathered, tiny winged, weak, ugly and of no good. You did not pay any attention to my words of caution, as if my distress was only a trifle, and told me that only mothers should look after her child,and not to trouble you. How is it, then, that your sorrow also is not a mere trifle? Why are you blaming others, while you yourself would have guarded you egg properly? When my eggs are eaten by a pika, it is a trifle. But is it not a trifle when your egg is destroyed by the dragon? We chachatatutus lay eggs in grass. I laid three eggs and I had to go out for food every day while you laid you egg on a tree. Is it not much easier for you to look after your egg? Why didn’t you do that? Did I not warn you before that unsettled trifles could cause disasters? Why are you blaming me now?”
The phoenix was very much ashamed and flew away gloomily.
De vertellers, deelnemers en docenten uit de vertelcursussen, verzamelen materiaal om op deze zondagochtend te brengen. De vertellers verzamelen om 9U30 om de verschillende vertellocaties te verdelen en eventueel hun verhaal nog eens door te nemen.
Het publiek is welkom om 10U45 voor de toast met een fris glaasje fruitsap of bubbels. Tussen 11U en 12U mag je op het puntje van je stoel gaan zitten om in verbeelding meegenomen te worden door verschillende verhalen. Vanaf 12U kan iedereen genieten van een eenvoudige maar heerlijke brunchmaaltijd en nakeuvelen over de vertellingen.
Als je komt luisteren, vragen we je wel om op voorhand in te schrijven. De potentiële vertellers mailen naar (Wim@WiSPER.be).
Voor iedereen die zin heeft om te komen luisteren of vertellen.
Dag Datum Van Tot Plaats
Zo 10/04/2011 09:30 13:00 De Bron (Dansatelier)
Praktische info :
gratis voor vertellers (inclusief brunch), € 8,00 voor luisteraars (inclusief brunch en verhalen)
Adres
De Bron
Koetsweg 122
3010 Kessel-Lo
Prijzen
Begeleiding
Wim Oris is acteur, theaterdocent en stafmedewerker theater bij WiSPER. Hij studeerde aan de Studio Herman Teirlinck.
Wat heerlijk wat heerlijk wat heerlijk. De vertellers brachten ons de mooiste verhalen. Feeëriek, fantasierijk, realistisch en humorvol. We zaten op het puntje van onze stoel. Het is de eerste keer dat ik vertellingen ging bijwonen en het zal niet de laatste keer zijn! Bedankt, Wisper. Bedankt, magische vertellers.
Een van de mooie verhalen waar ik iets van terug vond bij het googelen was dat van de Chachatutu en de Phenix. Spijtig genoeg heb ik het niet in het Nederlands teruggevonden maar bon, de meesten onder ons kunnen wel Engels, dus vwala, spijst uw literaire geesten:
The Chachatatutu* and The Phoenix
A Tibetan Story
Chachatatutu is the smallest and the ugliest of all birds while the fairest and the noblest is the phoenix.
A Chachatatutu once laid three eggs in her nest on the grass. But there lived a pika** in a hole next to chachatatutu’s nest. Everyday while chachatatutu was out, the pika ventured into her nest to eat eggs. When two eggs were gone, poor chchatatutu became very upset and went to meet the phoenix to lay an accusation against pika.
“O Phoenix, King of the birds”, said the chachatatutu very sadly, “See how unfortunate I am! A wicked pika has eaten two of the only three eggs I laid. I have lost two of my lovely babies already. So here I am, asking for a ruling…”
But the phoenix could not be bothered with a tiny chachatatutu no larger than a thumb. He said sternly, “Can’t you see how busy I am? Why are you bothering me with such a small issue? The responsibility of looking after the babies belongs to no one but the mother bird. You, yourself would guard your family!”
Watching the phoenix didn’t care for her trouble, chachatatutu became even more anxious and said, “I have come to you because you are the king of all birds! Please don’t consider my problem a mere trifle only because I am small, as you should know that even a trifle, if not taken proper care of, could cause a huge misfortune. If this should happen, do not blame me.”
But the phoenix didn’t hear her any more and started humming.
The chachatatutu thought that the phoenix had not heard her and said again, “Why are you humming? You mark my words. When a disturbance as small as this will cause a disaster, it will be no good blaming me”
Still the phoenix kept humming impatiently without paying any attention to the chachatatutu. Failed, the chachatatutu flew away.
Full of sadness and hatred, the chachatatutu went back to her nest and made a blade of grass into an arrow. Then with her eyes wide open for the greedy pika, she waited on the branch of a nearby tree.
Just as she expected, after a while came the pika for the last egg. Giving the pika no time to react, the chachatatutu furiously stabbed his eyes with the arrow. The pain was excruciating, and all that the pika could do was to squeak and dash round and round.
A lion was taking his nap on the shore at that very moment. Having not a clue about where he was heading, the pika spun and went into the lion’s nostril. The lion woke up with a start and jumped into the sea, never knowing what had got into his nose.
A dragon was swimming leisurely in the water. When he suddenly saw a lion jumping towards him, he took a flight up to the sky, scared if the lion grabbed and ate him. And while flying over the phoenix’s nest, he stumbled upon it and the phoenix’s egg was broken.
The phoenix was furious. He spat at the dragon, “Hey! You are a dragon and I am a phoenix! You live in the water while I live on land. We never poke our noses into each others businesses. You surely know that we phoenixes only lay a single egg a year and have only one baby. Then why would you jump out of your watery dwelling and destroy my nest and egg?”
“I am not the one you should blame, O phoenix!” said the dragon. “I was only swimming in the water when a lion jumped down into it intending to eat me. That is why I took off and, by accident, broke your nest and destroyed your egg. Its entirely the lion’s fault. You should blame him, not me!”
So the phoenix went off to see the lion.
“O wise phoenix”, said the lion, “you must not blame me. I was only sleeping by the shore when a pika dashed right into my nostril. It caused me such pain that I jumped into the water. You see, it is his fault. If you want to blame, go and blame the pika.”
So the phoenix went off to see the pika.
“O noble phoenix”, said the pika respectfully, “it is not my fault either. I was only wandering about the grass when the chachatatutu stabbed my eyes with an arrow. It cause such pain that I, confused, went into the lion’s nostril mistaking it to be a hole. The fault is entirely the chachatatutu’s! Go and ask for yourself if its not true.”
The phoenix had nothing to do but to go and ask chachatatutu.
Chachatatutu solemnly said, “O phoenix, I made you aware. But you did not care because I am small, short feathered, tiny winged, weak, ugly and of no good. You did not pay any attention to my words of caution, as if my distress was only a trifle, and told me that only mothers should look after her child,and not to trouble you. How is it, then, that your sorrow also is not a mere trifle? Why are you blaming others, while you yourself would have guarded you egg properly? When my eggs are eaten by a pika, it is a trifle. But is it not a trifle when your egg is destroyed by the dragon? We chachatatutus lay eggs in grass. I laid three eggs and I had to go out for food every day while you laid you egg on a tree. Is it not much easier for you to look after your egg? Why didn’t you do that? Did I not warn you before that unsettled trifles could cause disasters? Why are you blaming me now?”
The phoenix was very much ashamed and flew away gloomily.
vrijdag 1 april 2011
Het wonder van de fantasie (schrijfworkshop Wisper door Sandrine Lambert)
Mijn tweede les kinderboeken schrijven gegeven door Sandrine Lambert.
Vandaag moesten we 5 beroepen opschrijven. Vervolgens moesten we een eigenschap bedenken, die loodrecht tegenover dat beroep stond. Zoals een slager die geen bloed kan zien of een koorddanser die hoogtevrees heeft. Met deze gegevens mochten we proberen op 10 minuten een verhaaltje of een verhaallijn in elkaar te boksen.
Mijn verhaal ging als volgt:
Vandaag is het zover... De grote race.
Zoals steeds breekt Shorty het zweet uit. Dikke, zware druppels kruipen over zijn slapen naar beneden. Zijn ader bonst op zijn voorhoofd en zijn oren suisen.
Hoe was het toch ooit zover kunnen komen?
Plots wordt hij zachtjes aangepord door Tessa. Hij voelt haar neusharen prikken in zijn oor.
De wedstrijd... natuurlijk.
Angstig kijkt Shorty om zich heen. Hij draait zich om en zet het op een lopen! Zo snel hij kan, maar met een ruk komt hij tot stilstand.
"Shorty, niet alweer!" klinkt de loodzware stem van de ronde man met zijn dikke moustache. "Maak dat je op dat paard zit!".
Tessa kijkt hem aan met haar mooie glanzende kastanjebruine ogen, haar lange wimpers knipperen in het zonlicht. Maar wat Shorty ziet is een reuzegroot monster dat hem elk moment met huid en haar kan verslinden.
NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE, krijst Shorty!
De ronde man met de dikke moustache port hem aan en Shorty wankelt trillend naar Tessa. Hij glijdt wel tien keer van het laddertje dat speciaal voor hem gemaakt werd om Tessa te bestijgen. Shorty valt haast flauw van angst. Hij voelt Tessa's ruwe glimmende haren als naaldjes prikken door zijn broek. En wat heeft ze een woeste blik!
Plots klinkt er een harde knal en alles wordt zwart voor Shorty's ogen. Als hij zijn ogen opent ziet hij een juichende massa en hoort een oorverdovend lawaai.
De ronde man met de dikke moustache hijst hem in één ruk van Tessa's rug en geeft hem zo een dikke knuffel dat hij haast al Shorty's lucht uit zijn longen knijpt.
Jij bent de beste Shorty!
(Mijn gekozen thema was een jockey die bang is van paarden).
Referenties:
Vandaag moesten we 5 beroepen opschrijven. Vervolgens moesten we een eigenschap bedenken, die loodrecht tegenover dat beroep stond. Zoals een slager die geen bloed kan zien of een koorddanser die hoogtevrees heeft. Met deze gegevens mochten we proberen op 10 minuten een verhaaltje of een verhaallijn in elkaar te boksen.
Mijn verhaal ging als volgt:
Vandaag is het zover... De grote race.
Zoals steeds breekt Shorty het zweet uit. Dikke, zware druppels kruipen over zijn slapen naar beneden. Zijn ader bonst op zijn voorhoofd en zijn oren suisen.
Hoe was het toch ooit zover kunnen komen?
Plots wordt hij zachtjes aangepord door Tessa. Hij voelt haar neusharen prikken in zijn oor.
De wedstrijd... natuurlijk.
Angstig kijkt Shorty om zich heen. Hij draait zich om en zet het op een lopen! Zo snel hij kan, maar met een ruk komt hij tot stilstand.
"Shorty, niet alweer!" klinkt de loodzware stem van de ronde man met zijn dikke moustache. "Maak dat je op dat paard zit!".
Tessa kijkt hem aan met haar mooie glanzende kastanjebruine ogen, haar lange wimpers knipperen in het zonlicht. Maar wat Shorty ziet is een reuzegroot monster dat hem elk moment met huid en haar kan verslinden.
NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE, krijst Shorty!
De ronde man met de dikke moustache port hem aan en Shorty wankelt trillend naar Tessa. Hij glijdt wel tien keer van het laddertje dat speciaal voor hem gemaakt werd om Tessa te bestijgen. Shorty valt haast flauw van angst. Hij voelt Tessa's ruwe glimmende haren als naaldjes prikken door zijn broek. En wat heeft ze een woeste blik!
Plots klinkt er een harde knal en alles wordt zwart voor Shorty's ogen. Als hij zijn ogen opent ziet hij een juichende massa en hoort een oorverdovend lawaai.
De ronde man met de dikke moustache hijst hem in één ruk van Tessa's rug en geeft hem zo een dikke knuffel dat hij haast al Shorty's lucht uit zijn longen knijpt.
Jij bent de beste Shorty!
(Mijn gekozen thema was een jockey die bang is van paarden).
Referenties:
Abonneren op:
Posts (Atom)