donderdag 3 februari 2011

Torenhoog en mijlenbreed : luister-CD

Torenhoog en mijlenbreed is een boek uit 1969 van de schrijfster Tonke Dragt

Similair aan Avatar, héél similair. Ik vond het aanvankelijk wel fijn om naar te luisteren, maar toen het steeds meer op Avatar begon te lijken, vond ik het moeilijker te blijven volgen.
Dit boek werd lang voor de strip van Avatar uitgegeven, maar als je de film al gezien hebt, is het anders om terug te grijpen naar het boek (indien Avatar op dit boek gebaseerd is, ik weet het echt niet, maar ik vermoed het).
Het boek heeft een raar einde.

Photobucket

Omschrijving
Naar wouden heeft Edu zijn hele leven al verlangd. Op aarde zijn de bossen inmiddels verdwenen, en daarom is hij planeetonderzoeker geworden. Hij wil naar Venus, waar nog wel wouden zijn.
Op Venus hebben de mensen zich echter teruggetrokken onder een veilige koepel. Ze zijn bang voor alles wat met de natuur te maken heeft. En de gevaarlijke wouden zijn verboden toegang voor iedereen!
Daar verzet Edu zich tegen. Hij wil zelf ervaren wat volgens de computers zo gevaarlijk zou zijn en gaat wandelen in het woud.
Het gevaar blijkt heel anders te zijn dan hij ooit had kunnen vermoeden...
Dit boek werd bekroond met de Nienke van Hichtumprijs en in 1990 door NRC Handelsblad uitverkoren als een van de allermooiste jeugdboeken.

Prijzen

In 1971 won dit boek de Nienke van Hichtumprijs, en in 1995 kreeg het de Buxtehuder Bulle. Ook werd het in 1990 door het NRC handelsblad uitgeroepen tot een van de allermooiste jeugdboeken.
[bewerken]De wereld van de toekomst

Torenhoog en mijlenbreed speelt zich af in de verre toekomst, in een wereld waarin mensen volledige controle hebben over het weer en de aarde vrijwel één grote stad is. De wouden en bossen zijn verdwenen en de meeste dieren zijn uitgestorven. Het leven der mensen staat onder nauwgezette controle van de D.A.W. ofwel Dienst van Algemeen Welzijn. Alles, van de kleur van gebouwen tot voedselinname, is keurig gereguleerd voor het welzijn van de mens. Psychologen en artsen houden regelmatig onderzoeken en zorgen ervoor dat iedereen zich normaal gedraagt en zich aan de wet houdt. Huisrobots zorgen voor het welzijn van hun meesters en vrijwel niemand kan meer lezen of rekenen aangezien het toch niet nodig is. Ruimtevaart is een paar sprongen vooruit gegaan en zowel de Maan als Mars zijn normale bestemmingen voor planeetonderzoekers. Behalve deze twee hemellichamen is er één planeet in het bijzonder waarin de wetenschappers zijn geïnteresseerd: Venus.
[bewerken]Venus

Venus staat (in het boek) bekend als een gevaarlijke planeet, vol met wouden, bergen, rivieren, en alles wat op aarde al lang is verdwenen. Venus is bewoonbaar; er zit zuurstof in de lucht en voor het grootste gedeelte van de tijd is de temperatuur dragelijk. Het gevaar van de planeet zit echter in de bomen. De wouden vallen alle niet-plantaardige stoffen aan, alle robots en ruimtesloepen die te dicht in de buurt komen worden aangetast en worden vernietigd als ze te dicht in de buurt blijven. De enige menselijke nederzetting op de planeet is een grote plexiglas koepel die voortdurend moet worden opgeknapt om aan het proces van vernietiging te ontkomen. Vanaf de koepel is de afstand tot het woud minimaal 3 mijl (een mijl is in dit boek 5.5 kilometer). Voor de tijd van het verhaal waren er meerdere kleine koepels en was het nog toegestaan om zonder helm naar buiten te gaan. Ooit werd er gevist in een stroom bij de koepel, totdat er geen vissen meer zwommen. En nog vroeger werd er met boten gevaren op de zeeën van Venus, totdat gigantische zoogdieren genaamd spuitvissen de schepen aan begonnen te vallen. In de tijd van het boek wonen alle onderzoekers in de grote koepel, buiten de 3 mijl afstand gaan is verboden, en de hele planeet wordt als vijandig beschouwd.
[bewerken]Samenvatting van het verhaal

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.
Dit boek gaat over Edu Jansen, ofwel planeetonderzoeker Elf. Edu heeft de rare zet gedaan om een tweede verblijf op Venus te vragen, terwijl de meeste planeetonderzoekers er zo ver mogelijk van weg willen blijven. Dit maakt hem meteen verdacht voor de psychologen, vooral omdat zijn dossier aangeeft dat hij veel vragen stelt over wouden en bossen. Edu is niet bepaald dol op de D.A.W. (Dienst Algemeen Welzijn) en probeert zijn werkelijke redenen voor de plaatsing te verbergen. Dit is vrij moeilijk omdat hij, als eerste nummer in de reeks 11-20, ook de leider van het team van onderzoekers is. Hij kent al veel mensen op Venus, zoals Igor, de radiocommandant van de koepel. Edu en Igor zijn allebei verliefd op Petra, een mooie psychologe in de koepel. Als de tijd op Venus verstrijkt merkt Edu dat zijn vroegere wil naar de wouden sterker is dan ooit. Hij heeft dromen over wezens die hem roepen en over hoe prachtig de wouden zijn. Uiteindelijk, als hij in een ruimtesloep over de wouden heen vliegt, neemt hij het besluit om te gaan landen en te kijken. Hij doet alsof de sloep verongelukt, en landt in het woud. Terwijl hij loopt ziet hij de mooiste dingen, en hij de gedachte om zijn ruimtepak af te doen blijft door hem heen spoken. Hij weigert om toe te geven en ploetert door in het pak totdat hij buiten bewustzijn raakt. Als hij wakker wordt ligt hij naakt in de rivier en er zit een groen, mensachtig wezen aan de kant van het water. Nadat Edu over de schok heen komt ontdekt hij dat het wezen vrijwel vloeiend Eurikaans spreekt. Het wezen stelt zich voor als Firth, en legt uit dat hij een woud-Afroini is. De Afroini zijn de oorspronkelijke bewoners van Venus, en de planeet heet eigenlijk Afroi. Na een paar vragen over hoe Firth menselijke talen heeft geleerd komt Edu erachter dat alle Afroini telepathisch zijn. Na een tijdje steeds op bezoek te gaan bij de Afroini, in medewerking met de opdrachtgevers in de koepel, ontwikkelt Edu ook de gave om gedachten te lezen. De Afroini, eentje in het speciaal: Firth, helpen hem om dit te controleren, en te gebruiken. Dan vraagt Firth om een oude bekende op te zoeken. Iemand die drie jaar geleden ook op Venus/Afroi gestationeerd was, namelijk Jock Martijn. De Afroini stuurden gedachten naar Jock Martijn en hij hoorde ze maar hij had het niet door. Hij dacht dat het zijn eigen gedachten waren. Als Edu weer terug komt op aarde gaat hij Jock zoeken. Hierover lees je meer in het vervolg: Ogen van tijgers (dit heb ik niet meer beluisterd of gelezen).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten